Tolerancje sprężyn talerzowych

W stosunku do średnicy zewnętrznej De stosuje się pole tolerancji h12, zaś wobec średnicy wewnętrznej Di – H12.

Tolerancje stosowane dla współśrodkowości to:

• dla De do 50 mm: 2 · IT 11

• dla De powyżej 50 mm: 2 · IT 12

Norma DIN 2093 dopuszcza następujące tolerancje:

W przypadku sprężyn z grupy 3 tolerancję stosuje się do zmniejszonej grubości t’.
Stosujemy taką grubość, aby zagwarantować, że obciążenia sprężyn zawierają się w zakresie tolerancji i – co za tym idzie – w niektórych przypadkach będą odbiegały od powyższych wartości.

W celu zapewnienia określonych sił sprężyny norma DIN 2093 dopuszcza nieznaczne przekroczenie tolerancji całkowitej wysokości.

Pojedyncze sprężyny talerzowe

W przypadku sprężyn talerzowych składających się z jednego talerza dopuszcza się następujące maksymalne odchylenia:

W przypadku pojedynczej sprężyny siłę sprężyny należy kontrolować przy wysokości I0 – s. Kontrolę taką należy wykonywać w sytuacji, gdy sprężyna ściśnięta jest pomiędzy dwoma nasmarowanymi, utwardzonymi, oszlifowanymi i wypolerowanymi płytkami. Pomiarów dokonuje się zawsze w kierunku obciążania.

Pakiety sprężyn

W celu wyznaczenia różnicy pomiędzy obciążaniem a odciążaniem stosuje się stos 10 sprężyn ułożonych w pojedynczych seriach. Stos wyposażony jest w pręt prowadzący oraz płytki oporowe wprowadzone na obu końcach.
Przed rozpoczęciem badania stos należy obciążyć siłą równą dwukrotności siły sprężyny F(s = 0,75 h0).
Podczas odciążania zmierzona siła sprężyny na długości L0 – 7,5 h0 musi osiągać przynajmniej wartość procentową charakterystyki obciążającej.

We wszystkich sprężynach wraz z upływem czasu obserwuje się utratę obciążenia lub odprężenia, wynikającego głównie z występującego naprężenia oraz krzywej temperaturowo-czasowej. W przypadku sprężyn talerzowych rozkład naprężeń na przekroju również odgrywa rolę wyznaczoną przez stosunek wymiarowy pomiędzy δ a h0/t. W związku z tym odprężenie można odnieść do naprężenia σOM, ponieważ odzwierciedla ono najlepiej wszystkie inne wpływy. W zależności od sytuacji instalacji utrata obciążenia może przybierać postać pełzania lub odprężenia. Pełzanie opisuje się jako utratę długości ΔI sprężyny pod wpływem stałego obciążenia F, zaś odprężenie jako utratę obciążenia ΔF w przypadku, gdy sprężyna instalowana jest przy stałej długości I. Przybliżone wartości dopuszczalnego odprężenia sprężyn talerzowych pod wpływem obciążenia statycznego przedstawiają rys. A i B.