Informacje ogólne

Nierównomierne przemieszczanie się pakietu sprężyn powodowane jest tarciem i innymi czynnikami. Stos ugina się w większym stopniu po stronie obciążenia. Zjawisko takie można zazwyczaj pominąć dla stosów sprężyn, jednak nie w przypadku stosów długich. Dlatego też długość stosu sprężyn nie może przekraczać trzykrotności średnicy zewnętrznej. Pakiety o większej długości można stabilizować poprzez rozdzielanie podkładkami prowadzącymi, których grubość z reguły powinna wynosić co najmniej 1,5-krotność średnicy elementu prowadzącego.

Najlepszym materiałem na sprężyny talerzowe jest standardowa stal sprężynowa. Stosuje się ją zawsze, o ile nie zachodzą okoliczności wymagające użycia materiałów specjalnych. Zasadniczo materiały specjalne charakteryzują się niższą wytrzymałością na rozciąganie i w większości przypadków innym modułem sprężystości wzdłużnej w porównaniu ze standardowymi stalami sprężynowymi. Dlatego też sprężyn talerzowych wykonanych z takich materiałów nie można projektować przy takiej samej wysokości w stanie nieobciążonym, co oznacza, że siły sprężyn są niższe.

Każdy z materiałów posiada inny zakres temperaturowy Zbyt wysoka temperatura może być przyczyną przesunięcia odpuszczającego, mogącego skutkować z kolei utratą siły, a w skrajnych przypadkach nawet odkształceniem plastycznym (stratami wynikającymi z odkształcenia trwałego).

Sprężyny talerzowe można zabezpieczać przed korozją za pomocą odpowiednich powłok lub przez zastosowanie materiałów odpornych na korozję. Materiały takie dostępne są jednak w ograniczonym zakresie grubości.Ponadto niemal wszystkie stale wysokostopowe mogą wykazywać tendencję do pękania korozyjnego naprężeniowego przy wysokich naprężeniach roboczych.